Όταν Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται Με Τα Ίδια Λάθη Ποια Ελπίδα Υπάρχει
Ένα αγαπημένο μου βιβλίο , που πολλές φόρες έχω χαρίσει και έχω ξανά αγοράσει γιατί θέλω να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου , και συνήθως, δίπλα στο μαξιλάρι μου, είναι το ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ της Πηνελόπης Δέλτα. Ανήκει στην παιδική λογοτεχνία, αν και πιστεύω πως ειδικά τώρα, περισσότερο από ποτέ, κάθε ενήλικας θα πρέπει να το διαβάσει. Είναι ένα ισχυρό πολίτικο μυθιστόρημα, που η οξυδέρκεια και η διαχρονικότητα του καταπλήσσει. Μια πλατωνική πολιτεία , που τελικά προδόθηκε και συνεχίζει ξανά και ξανά να προδίδεται από έναν λαό και μια χώρα που, ναι μεν ξέρει τι θα πει θυσία και θάρρος, αλλά που πάντα πρέπει να φτάσει στο χειρότερο επίπεδο για να αφυπνιστεί.. Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται τόσο προβλέψιμα και αδιέξοδα δυστυχώς .
Γραμμένο το 1910, αλλά πιο επίκαιρο από ποτέ, το «Παραμύθι Χωρίς Όνομα» μας μιλάει για αξίες λειτουργώντας ως ένα από τα πιο βαθιά και ουσιαστικά αυτό γνωστικά κείμενα που εγώ προσωπικά έχω διαβάσει. Το πρώτο διάβασα στα δέκα μου έπειτα το ξανά διάβασα στα δεκαεπτα μου και από τότε δεν έπαψα να το διαβάζω ξανά και ξανά! Το βασίλειο των Μοιρολατρών με τον βασιλιά Αστόχαστο και την Βασίλισσα Παλάβω .
Όπου οι κάτοικοι μόλις που κατάφερναν να ζήσουν με πολύ λίγα , λόγο του διαλυμένου κράτους, ενισχύοντας την κλεψιά , την διαφθορά και την αναξιοπρέπεια που ξεκινούσαν από το παλάτι και τους άρχοντες. Ο Αστόχαστος σαν πήρε την εξουσία από τον Συνετό Ά , είχε χρόνο μόνο για διασκεδάσεις και σε μερικά χρόνια, το βασίλειο ερήμωσε και τα δανεικά όλο και λιγόστευαν από τα γύρω βασίλεια. Ο Βασιλιάς ρακένδυτος πια, θέλησε να μάθει που πήγε ο πλούτος του βασιλείου, όταν προς μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε πως όλος ο πλούτος έχει κλαπεί, από τους αυλικούς του, οι οποίοι σιγά-σιγά έφευγαν με τα κλοπιμαία στα ξένα και έκαναν εκεί δουλειές. Το βασίλειο ρημαγμένο, αντιμετώπιζε και την ξαφνική έφοδο των στρατιωτών του γειτονικού βασιλείου, που μέχρι χθες του έστελνε δανεικά. Ο Θείος βασιλιάς απειλούσε πως θα κατακτήσει το βασίλειο των Μοιρολατρών και οι οι ίδιοι άπλα θα τον υπηρετούσαν!
Όμως τελικά ο πρίγκηπας ο Συνετός Β’ θα αφυπνιστεί! Άραγε θα μπορέσει με την μικρότερη αδερφή του την Ειρηνουλα, οι δυο μεγαλύτερες η Ζήλειω και η Πικρόχολη μόνο καυγάδιζαν κάθε μέρα, να ξανά φτιάξει το κατεστραμμένο βασίλειο από την αρχή. Με την βοήθεια της Κυράς Γνώσης και της κόρης της της Φροσύνης , αλλά και με τον αφανή ήρωα και πολλούς ακόμα , απλούς ανθρώπους, που με θάρρος και τόλμη αποφάσισαν να κάνουν την διαφορά , το βασίλειο των Μοιρολατρών, ίσως ξανά σωθεί από τον θείο βασιλιά, τους δανειστές, αλλά και τους σάπιους και διεφθαρμένους άρχοντες! Πέρα όμως από τα ισχυρά πολιτικά μηνύματα το <Παραμύθι Χωρίς Όνομα,> μας βάζει σε μια διάθεση εμβάθυνσης των όσων πιστεύουμε και νιώθουμε. Αναλογιζόμαστε αυτόματα ποίες είναι οι δικές μας προσωπικές αξίες και αρχές. Και αν τελικά το θάρρος μας είναι δυνατότερο από κάθε φοβία , και η δύναμη μας ισχυρότερη από κάθε δειλή αποφυγή των ευθυνών μας, σε όλα τα επίπεδα. Η Πηνελόπη Δέλτα θεωρώ πως διορατικά έγραψε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο για παιδιά , που μεγαλώνουν και γίνονται αυριανοί άρχοντες και αρχόμενοι… Εγώ προσωπικά την λατρεύω για αυτό!
