Γεωργία Βασιλειάδου η ομορφότερη άσχημη του Ελληνικού Κινηματογράφου!
Η Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε στης 1 Ιανουαρίου του 1897,και πέθανε στης 12 Φεβρουαρίου του 1980. Κατάγονταν από πολύτεκνη οικογένεια ( 10 παιδιά) και το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου αλλά η ίδια το άλλαξε σε Βασιλειάδου όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραγούδι και την υποκριτική. Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της κατόπιν πτώσης από άλογο, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού Κατοικούσε στην Κυψέλη.
Πρώτο βγήκε στο θέατρο Ολύμπια το 1922 το έργο Ερνάνη του Τζουζέπε Βέρντι, μάλλον συμπτωματικά οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Γεννάδειο Σχολή. Το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες. Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ, ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους.
Στα μέσα του 1930 αποφάσισε να σταματήσει, μετά από ένα γάμο της που υπήρξε όμως ατυχής. Στη συνέχεια γνώρισε τη Σοφία Βέμπο η οποία και της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει.Ο άνθρωπος που την ανακάλυψε και της έδωσε την ευκαιρία να κάνει μεγάλη καριέρα ήταν ο Αλέκος Σακελλάριος έτσι στα σαράντα δύο της χρόνια η Γεωργία Βασιλειάδου κάνει ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα και με το έμφυτο ταλέντο της κατακτάει αμέσως το κοινό. Ο Αλέκος Σακελλάριος της προσέφερε ένα ρόλο το 1939 στα Κορίτσια της παντρειάς, που έγινε η αφορμή για το ξεκίνημα μιας δεύτερης, αλλά περισσότερο γνωστής καριέρας – αυτή τη φορά ως κοσμαγάπητης κωμικού, της “ομορφότερης άσχημης” του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηρίστηκε. Μεγάλες κινηματογραφικές της επιτυχίες ήταν Η Ωραία των Αθηνών, Η Θεία από το Σικάγο, Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός, Η Κυρά μασ η Μαμή!
Υπέροχη στις επιθεωρήσεις με εξαιρετικά αυτοσχεδιαστικά στοιχεία. άψογη συνάδελφος. Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, την Φωτεινή Αποστολίδου. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980[1] και παραμένει ακόμα αξιαγάπητη χάρη στις ταινίες της. Κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.Και μια λεπτομέρεια που δεν είναι ευρέως γνωστή , όταν πέθανε τα ‘έξοδα της κηδείας της ανέλαβε ο Αυλωνίτης ο οποίος την λάτρευε!
Χαρακτηριστική ατάκα
Από την ταινία “Η κυρά μας η μαμή”
Η Μ.Μεταξά βρίσκει την κυρα-μαμή στο δρόμο και της λέει ότι το παιδί της είναι ματιασμένο.
Η Βασιλειάδου βλέπει το παιδί και κάνει διάγνωση: “και είναι από γαλανό μάτι”
Μεταξά: “Κι είναι κακό αυτό;”
Μαμή: “Κακό; Τα μαυρομάτικα ματιάσματα καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια δεν είναι τίποτα. Το γαλανό είναι άτιμο μάτι, φτάνει μέχρι το μεδούλι… Μωρέ είναι ρουφηγμένο το παιδί.”
Όταν ξεμάτιασε το παιδάκι:
“Και με το συμπάθιο κυρα-μαμή μου τί σου χρωστάω;”
“Τι να μου χρωστάς; τίποτα δεν μου χρωστάς. Αλλά μιας και άνοιξες την τσάντα και είναι γρουσουζιά να την κλείσεις χωρίς να δώσεις τίποτα…”
“Μπά;;;;”
“Μεγάλη γρουσουζιά δεν το ξέρεις; Ε, αυτά είναι γνωστά. Δώσε τέλος πάντων ότι καταλαβαίνεις κι αν δεν έχεις χοντρά δεν πειράζει, μου τα δίνεις άλλη φορά που δεν θα έχεις ψιλά.”
Από την ταινία: “Η θεία από το Σικάγο”[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
…. “Και όλη αυτή η παλιατσαρία θα φύγει!.. Yes yes!.. Θα βάλουμε ένα ωραίο σαλονάκι, απ’αυτά τα πολύ μοντέρνα, τα very, very πως τα λέτε εσείς εδώ, γιατί ξεχνάω πως τα λέμε εμείς εκεί! …”
