Γιατί Τα Παιδιά Μας Αρνούνται Να Μάθουν; Τι Φταίει και Πως Μπορούμε Να Τα Βοηθήσουμε

Η πολυετής ενασχόλησή μου με τη διδασκαλία της Χημείας, με ώθησε πολλές φορές στο να πάρω τη θέση του εμψυχωτή-εξομολογητή.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί μερικά παιδιά, δεν ήθελαν να μάθουν, τι ήταν αυτό που τα εμπόδιζε. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή, θα προσπαθήσω όμως με αυτό και με τα επόμενα μου άρθρα να παραθέσω τη δική μου φιλοσοφία-προσέγγιση για το θέμα αυτό και το πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά να αγαπήσουν τη μάθηση.Μαθησιακή άρνηση είναι η αποστροφή που δείχνει το παιδί σε οποιαδήποτε μορφή γνώσης. Αυτό περιλαμβάνει τις σχολικές γνώσεις, τους τρόπους καλής συμπεριφοράς, τους κοινωνικούς κανόνες… Η μαθησιακή άρνηση εκδηλώνεται με απειθαρχία και μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους.Πίσω από όλες τις μαθησιακές αρνήσεις, τις οποίες αντιμετωπίζουμε ως μη αποδεκτές συμπεριφορές, κρύβονται αίτια που, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε απευθείας. Η συμπεριφορά των παιδιών είναι απλά ο τρόπος τους για να μας πουν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ψυχοδιανοητική τους σφαίρα, είναι θα λέγαμε το σύμπτωμα μιας ασθένειας, π.χ. ο πυρετός. Δεν αντιμετωπίζουμε μια ασθένεια απλά με το να εξαφανίσουμε τα συμπτώματά της, έτσι δε θα βρεθεί η λύση με το να αντιμετωπίσουμε επιφανειακά την προβληματική συμπεριφορά. Και επιφανειακά αντιμετωπίζουμε τη μαθησιακή άρνηση όταν μόνο επιπλήττουμε, χωρίς να ψάξουμε την αιτία της. Πρέπει να φτάσουμε στο μικρόβιο, δηλαδή στην αιτία, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί.

Καλό θα ήταν λοιπόν να τιθασεύσουμε την αγωνία μας και να προσπαθήσουμε να είμαστε όσο πιο νηφάλιοι και αντικειμενικοί μπορούμε, ώστε να αναγνωρίσουμε τι φταίει. Ας ισχυροποιήσουμε την ιδιαίτερη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα σε μας και στα παιδιά μας και ας τα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε με σεβασμό αυτήν τη μοναδικότητα. Δε θέλω να εξιδανικεύσω τις καταστάσεις, η καθημερινότητα μπορεί πολύ εύκολα να μας παρασύρει, όμως ας βάλουμε και με πράξεις ουσίας τα παιδιά μας ως προτεραιότητα, όσο κι αν μας δυσκολεύουν.