Πειθαρχία Θέλει Τρόπο όχι Κόπο

Είμαι βέβαιη πως όσοι ασχολούνται με παιδιά, όλων των ηλικιών, χρησιμοποιούν πάρα πολύ συχνά την έκφραση

«κάτσε φρόνιμα», ή  κάτι παρεμφερές, προσπαθώντας να επιβάλλουν την τάξη. Η φρόνηση είναι το προπύργιο της σύνεσης και κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σημαντικό να διδάσκεται από νωρίς, γιατί τα παιδιά έχουν την έμφυτη τάση να απειθαρχούν. Αυτό συμβαίνει γιατί παρασύρονται πολύ εύκολα από τα πάθη τους, την περιέργεια, τον εγωισμό, τη ζήλια.Τι είναι όμως η απειθαρχία και πώς εκφράζεται σε ένα σχολικό περιβάλλον; Η απειθαρχία ετυμολογικά (α-πειθ-αρχια) σημαίνει «αυτός που δεν πείθεται να έχει αρχές». Με μία πιο ελεύθερη ερμηνεία θα λέγαμε ότι είναι αυτός που δεν δείχνει υπακοή (εδώ στους παιδαγωγούς του), χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι θέλει να προκαλέσει φασαρία ή να κερδίσει την προσοχή.

Μερικά παραδείγματα απείθαρχης συμπεριφοράς που ενδεχομένως να συναντούσαμε σε ένα σχολικό χώρο είναι τα παρακάτω:

• Ανυπακοή στις υποδείξεις του δασκάλου που αφορούν στη διδασκαλία, μετά από προτροπή για να απαντήσει ο μαθητής σε μία ερώτηση, να κάνει τις ασκήσεις του, να διαβάσει το παρακάτω μάθημα, να σηκωθεί στον πίνακα. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να μη συνοδεύεται απαραίτητα από την πρόθεση να προκληθεί φασαρία.
• Ανυπακοή στις εντολές του δασκάλου που αφορούν στην καλή λειτουργία του μαθήματος, δηλαδή όταν του το ζητείται δε σταματάει να μιλάει με τους συμμαθητές του κατά τη διάρκεια της διδακτικής ώρας, δε σταματάει να αντιμιλάει και γενικά να διακόπτει το μάθημα με τη συμπεριφορά του.
• Ανυπακοή στους νόμους του σχολείου, π.χ. ο μαθητής κάνει απαγορευμένα πράγματα, όπως να γράφει στους τοίχους, να βγαίνει έξω από τις σχολικές εγκαταστάσεις, να αργεί στο μάθημα.
• Κατά τη γνώμη μου, η απειθαρχία έχει ως ρίζα κάποιου είδους παρερμηνεία από την πλευρά των μαθητών και προκύπτει από το γεγονός ότι τα παιδιά δεν έχουν κατανοήσει ποια είναι η θέση τους μέσα στην τάξη και ευρύτερα στη σχολική κοινότητα.