Το Πνεύμα Των Χριστουγέννων Κυρίως Απουσιάζει
Προετοιμασίες , επισκέψεις , ψώνια τραπέζια διασκέδαση, ευχές που κατέκλυσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αισιοδοξόντας για την νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε . Πασπαλισμένα όλα με χρυσόσκονη και άχνη, με καλοσύνη και λόγια χαράς…
Ακόμα μια εβδομάδα και μετά τα Φώτα, επιστροφή στην καθημερινότητα του ο καθένας. Και σιγά σιγά οι μέρες θα μας ρουφήξουν, θα μας αυτοματοποιήσουν σε ένα πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθηθεί, για να υπάρχει συνέπεια και ροή.
Πάει και η Χρυσόσκονη , πάει και η άχνη. Άγχος για τους λογαριασμούς , άγχος για τα κιλά που τσιμπήσαμε, άγχος να ξεστολίσουμε , άγχος να διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας ,πως αυτή η χρονιά δεν θα είναι ίδια όπως η προηγούμενη!
Το δέντρο θα μαζευτεί η θα πεταχτεί στα σκουπίδια , τα φωτάκια θα σβήσουν και εκείνη η γωνιά του σαλονιού θα ξανά ντυθεί τα πρόχειρα της..Και μετά τις γιορτές τι;
Τι θέλω να πω με αυτή την περιγραφή που μόνο αισιόδοξη δεν ακούγεται. Θα ήθελα πέρα από τα υλικά αγαθά και τους στολισμούς, τουλάχιστο μετά τις γιορτές ,να μπορούσαμε να διατηρήσουμε την καλοσύνη , την γενναιοδωρία μας , και την χαρά μας.
Ναι να επανέλθουμε στην παραγωγική ή λιγότερη παραγωγική μας ρουτίνα , να αγχωθούμε ενδεχομένως ουσιαστικά για ανούσια πράγματα , αλλά να μη παραμελήσουμε τις φωτεινές γωνιές του μυαλού και τις καρδιάς μας.
Όλη αυτή η αισιοδοξία , τα χαμογέλα που δώσαμε πιο απλόχερα μέσα στις γιορτές, να διατηρηθούν και να μη ξεχαστούν μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και οι άνθρωποι είμαστε πιο μπερδεμένοι από ποτέ. Όλοι μαζί αλλά και όλοι μόνοι. Με εικονικές πραγματικότητες, με εικονικές χαρές, με εικονική καλοσύνη , με εικονική ευημερία, με εικονικά χαμογέλα, με εικονικούς κουραμπιέδες και μελομακάρονα, με απουσία μέσα στην παρουσία και με ένα ανύπαρκτο άγγιγμα και με ένα φοβισμένο η ανασφαλές δόσιμο ως εκεί που μας βολεύει!
Νομίζω έχουμε ξεχάσει βασικές έννοιες και έχουμε επίσης ανικανότητα να νιώθουμε. Να αισθανόμαστε τα πράγματα στην φυσική τους διάσταση. Κάποτε οι γιορτές ήταν ακόμη μια ευκαιρία, μέσα στον χρόνο να γεφυρωθούν οι σχέσεις να υπάρξουν οι άνθρωποι πιο κοντά ο ένας στον άλλον.. Να ηρεμήσουν να νιώσουν ζεστασιά. Πλέον αυτό νομίζω έχει χαθεί κατά πολύ, για τον βασικότερο λόγο του ότι και η καθημερινότητα μας ,έχει γίνει το ίδιο άοσμη , άχρωμη, έως αδιάφορη!
Η ευχή που έκανα για το 2019 παρά τις ελλείψεις μου, που κουβαλώ από τον παλιό χρόνο είναι μια. Να αισθάνομαι με όλη την δύναμη του είναι μου. Και να νιώθω πως όλα είναι πιθανά, όταν η γιορτή υπάρχει πάντα μέσα μου , γιατί ο χειμώνας ποτέ δεν με βρήκε πραγματικά!
Ευτυχισμένο το νέο έτος και μη πτοήστε… Ακολουθούν οι απόκριες με όλη τη σημειολογία που μπορεί να δώσει τούτη η γιορτή με πολλές διαφορετικές ερμηνείες! Εξάλλου οι μάσκες είναι πλέον ότι πιο φυσικό στον κόσμο μας!
