Όταν Ο Θεός Ζωγραφίζει Τα Λόγια Περισσεύουν

Είναι κάτι απογεύματα, που ο Θεός  παίρνει πινέλα και  χρώματα  και φτιάχνει μοναδικούς πίνακες

.

Είναι κάτι απογεύματα που τα μάτια γεμίζουν ζωή και ομορφιά ακόμα και μέσα στην πολύβουη πόλη. Χειμωνιάτικα , αλλά γλυκά. Κυριακάτικη βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης σημαίνει πολύς κόσμος, θάλασσα , ουρανός με εκείνα τα βαριά χρωματιστά σύννεφα , γεμάτα μαγαζιά για καφέ η  φαγητό αλλά και καφές στο χέρι  και  το βλέμμα να χάνεται στο ορίζοντα.

Ίσως είναι και αυτή η  ελευθερία της θάλασσας που σε ταξιδεύει, γιατί η Θεσσαλονίκη είναι από εκείνες τις τυχερές πόλεις που σε όποιο σημείο της,  κι αν βρεθείς, βλέπεις  θάλασσα. Και η θάλασσα χειμώνα καλοκαίρι σε ταξιδεύει!

Είναι και κάτι στιγμές, πολύτιμες στιγμές, που καθώς περπατάς μόνος και αντικρίζεις τόση ομορφιά , οι σκέψεις ξεμπλέκονται  , και τα μέσα σου με μια βαθιά ανάσα καθαρίζουν από κάθε τι αρνητικό δίνοντας σου, την πεποίθηση , πως τα ταξίδια δεν τελειώνουν ,όσο έχεις την τόλμη να τα ονειρεύεσαι, αλλά και  όταν φτάσει η στιγμή να τα ζήσεις  δεν τα αποστρέφεσαι.

Και καθώς ο ήλιος χάνεται πίσω από τον Όλυμπο και η Θάλασσα βάφεται  με τα χρώματα του δειλινού , θαρρώ πως ο Θεός χαμογελάει  σε όλους , έχοντας ακόμα τα χέρια του γεμάτα χρώματα .