Παλιά Πόλη Γεμάτη Εικόνες Και Θύμησες

H Άνω πόλη ή Παλιά Πόλη   της Θεσσαλονίκης , είναι σαν να υπάρχει σε άλλο χρόνο. Περασμένο άλλα αυθύπαρκτο, μέσα από τις πλακόστρωτες γειτονιές της, και τα παλιά της σπίτια με τους κήπους και τις περίτεχνες σιδερένιες πόρτες! Μέσα από τα γκρεμισμένα σπίτια ή και τα νεότερα που διατήρησαν πλειοψηφικά την αρχιτεκτονική της περιοχής, και από τα απομεινάρια των κάστρων της, άλλα και των βυζαντινών ναών της. Με όμορφες γειτονιές που ακόμα παίζουν παιδιά και γεμίζουν με γέλια και τραγούδια.

Που ο γείτονας θα καλημερίσει τον περαστικό και που θα ψωνίσει από τα μικρά μαγαζιά της γειτονιάς του. Είναι το μπαλκόνι της πόλης με θέα στη θάλασσα , τόσο κοντά στο κέντρο της, άλλα και τόσο μακριά σύγχρονος, με έναν μαγικό τρόπο , γεμάτη εικόνες , μυρωδιές και θύμησες αλλοτινών εποχών.

Είναι το κομμάτι της πόλης που κρατάει την καρδιά μας ζεστή και γαληνεμένη , χωρίς περιττή ηχορύπανση και γκρίζους όγκους να πλακώνουν το βλέμμα μας, στερώντας τον ορίζοντα. Είναι το κόσμημα της Θεσσαλονίκης και θα πρέπει επιτέλους να αξιοποιηθεί, όπως κάθε παλιά πόλη του εξωτερικού .

Όσο και αν έχω περπατήσει στα σοκάκια της ανακαλύπτω και κάτι που δεν είχα ξανά δει, ένα βυζαντινό μνημείο, η ένα οθωμανικό κτίσμα, μια γειτονιά που δεν ήξερα, ένα ακόμα παλιό σπίτι, ένα σοκάκι η μια  μικρή πλατεία. Ο νους ταξιδεύει και ονειρεύεται με τις όμορφες εικόνες που βλέπει, κάποιος, περπατώντας στην περιοχή.  Είναι που ακόμα τα  σοκάκια  της μυρίζουν γιασεμί , αγιόκλημα, πασχαλιές  και σπιτικό φαγητό. Είναι το σπίτι μου , όπου κι’αν βρεθώ!

Κάποια πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για την περιοχή:

H Άνω Πόλη (Παλαιά Πόλη) της Θεσσαλονίκης αποτελεί το υψηλότερο και παραδοσιακότερο μέρος της. Αρχίζει ουσιαστικά από την άνω πλευρά της οδού Αγίου Δημητρίου, περιλαμβανομένης της ομώνυμης εκκλησίας, φτάνοντας βόρεια ως τα τείχη της Ακρόπολης και δυτικά και ανατολικά ως τα αντίστοιχα Βυζαντινά Τείχη. Η Άνω Πόλη είναι μια περιοχή με άλλον «αέρα» και πιο αργούς ρυθμούς, καθώς υπερέχει αισθητικώς από την υπόλοιπη «μοντέρνα» πόλη των γκρίζων πολυώροφων οικοδομών και των θορυβωδών δρόμων. Είναι η αγαπημένη περιοχή των ποιητών, των διανοουμένων και των μποέμ της Θεσσαλονίκης.

Στην περιοχή περιλαμβάνονται σημαντικά μνημεία όπως το Επταπύργιο, ο ναός του Οσίου Δαβίδ (Μονή Λατόμου), η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου Ορφανού, η Μονή Βλατάδων, η Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία, ο ο βυζαντινός λουτρώνας της πλατείας Κρίσπου, το Μουσείο Ατατούρκ. το Αλατζά Ιμαρέτ της οδού Κασσάνδρου, ο Τουρμπές Μουσά Μπαμπά και η κρήνη Τσινάρι.

Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου εκεί κατοικούσαν οι εύποροι Τούρκοι, καθώς εκτιμήθηκαν οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν (μικροκλίμα) και η υπέροχη θέα που προσφέρει ο τόπος (οι Έλληνες, Δυτικοευρωπαίοι και Εβραίοι κάτοικοι της πόλης ζούσαν γύρω από το λιμάνι).

Πέρα από τα ιστορικά μνημεία, στην περιοχή της Άνω Πόλης διασώζεται σε πολλά τμήματα ο αυθεντικός πολεοδομικός ιστός με τους στενούς λιθόστρωτους δρόμους, τα αδιέξοδα, τα μικρά ξέφωτα και τις πλατείες και προπάντων τα μοναδικά σε λιτότητα και κομψότητα κτίσματα.

Τα οικήματα αυτά, που σε μεγάλο βαθμό απαντώνται στους δρόμους Δημητρίου Πολιορκητού, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, Θεοφίλου, Αντιόχου, Αμφιτρύωνα, Ηροδότου, Τσαμαδού και Σαχτούρη, δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα το πομπώδες. Επιβάλλονται με τη μορφή και τη λειτουργική (εσωτερική και εξωτερική) τους δομή, με πολλά στοιχεία κληροδοτημένα και από αυτήν ακόμα την αρχαία ελληνική και βυζαντινή παράδοση. Διακρίνονται από τις “προεξοχές” (σαχνισιά, το “ηλιακόν” των βυζαντινών), τα φουρούσια (τα στηρίγματα των προεξοχών), καθώς και τους στεγασμένους εξώστες (“χαγιάτια”), που αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία της παραδοσιακής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής.