Θα Είσαι Πάντα Ο Κόρφος Που Μπορώ Να Κουρνιάσω
Μάνα έπρεπε να μεγαλώσω , να κάνω όσα λάθη με προειδοποίησες να μην κάνω , να σε αμφισβητήσω ξανά και ξανά, να συγκρουστώ μαζί σου, να θυμώσω, και έπειτα να γεμίζω ανακούφιση από την αδιάλειπτη φροντίδα και αγάπη σου , να γίνω μάνα με την σειρά μου για να καταλάβω πόσο ανεκτίμητη είσαι.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που σου ανακοίνωσα την πρώτη μου εγκυμοσύνη. Το φως στα μάτια σου , την χαρά σου, την δύναμη σου να με πάρεις για ακόμα μια φορά κάτω από τα φτερά σου. Δε θα ξεχάσω ποτέ πως μου έμαθες να κρατάω το μωρό μου να το φροντίζω και να είμαι μια μαμά αφοσιωμένη όπως είσαι κι εσύ!
Δε θα ξεχάσω ποτέ την βοήθεια σου και την ξεκούραση που μου πρόσφερες και εξακολουθείς, παρόλο που πια μεγάλωσες και θα έπρεπε να ξεκουράζεσαι περισσότερο και την αστείρευτη αγάπη που δείχνεις στα εγγόνια σου. Τεράστια η αγκαλιά σου που σαν ανοίξει χωράει όλους μας!
Μάνα δεν είναι μόνο αυτή που γεννάει έλεγες πάντα, αλλά αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί με αγάπη όπως έκανε για εσένα η θετή σου μάνα. Πόσο δίκιο έχεις! Ακόμη και τώρα όποτε δεν είμαι καλά αρκεί να έρθω να σε βρω και αμέσως νιώθω καλύτερα. Ακόμα και τώρα όταν το χέρι σου ακουμπήσει στο μέτωπο μου ο πυρετός φεύγει και η ψυχή μου δροσίζεται. Και κάνω τον πιο γλυκό ύπνο ακόμα, ακούγοντας την ανάσα σου δίπλα μου. Ακόμα και τώρα που το βήμα σου και οι κινήσεις σου έγιναν πιο αργές από το βάρος των χρόνων σου και της ταλαιπωρίας σου, είσαι πάντα εκεί για εμένα γρηγορότερα από τον καθένα.
Ακόμα και μέσα απο τα λάθη σου και τις συγκρούσεις μας πάντα ερχόμουν πιο κοντά στην αγάπη και την αφοσίωση. Άργησα να το καταλάβω . Άργησα να σε καταλάβω.
Αν αγαπήθηκα στη ζωή μου χωρίς όρια και όρους για αυτό ακριβώς που είμαι και για όλα όσα πότε δεν θα γίνω , μόνο από εσένα αγαπήθηκα. Αν νιώθω σημαντική είναι γιατί εσύ με αποδέχεσαι και μου θυμίζεις ξανά και ξανά πόσο όμορφα πράγματα μπορώ να κάνω. Και ας είχες κατά καιρούς τις αντιρρήσεις σου .
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να με δει στην χειρότερη στιγμή μου και να με σηκώσει ξανά στα πόδια μου χωρίς επικρίσεις και απαξίωση είσαι μόνο εσύ.
Αν πρέπει να θαυμάζω έναν άνθρωπο για την αυτοθυσία του, την δύναμη του και το μεγαλείο του είσαι εσύ. Ο Άγγελος μου είναι επίγειος και είσαι εσύ. Ξεκινά καλύτερα η μέρα μου όταν πρωί πρωί περάσω από το σπίτι μας, με τις γνώριμες μαμαδίστικες μυρωδιές και πιω , έστω στα γρήγορα τον πρώτο καφέ της ημέρας μαζί σου. Και όταν σκέπτομαι πως μάνα, είσαι πολύτεκνη και για όλους μας πάντα είχες περίσσεια αντοχή και αγάπη, αισθάνομαι τόσο ασήμαντη μπροστά σου. Μου έμαθες να αγαπώ και να δίνω. Να πολεμώ και να μη το βάζω κάτω. Μου έμαθες να τραγουδώ τα ομορφότερα τραγούδια και να μαγειρεύω τα πιο νόστιμα φαγητά. Μου έμαθες την φροντίδα και την υπομονή. Μου έμαθες να περιμένω το καλύτερο. Μου έμαθες να ζω με την ψυχή μου. Μου δίδαξες ευγένεια, διακριτικότητα και αρχές. Πόσες πληγές άραγε έχεις που δε θα μάθω ποτέ. Πόσες θυσίες που πότε δε θα μαρτυρήσεις. Πόσα όνειρα σου άραγε, άφησες, για να είσαι μάνα για εμένα και τα αδέλφια μου και πια και για τα παιδιά μας.
Τρέμω μήπως δεν προλάβω να σου δώσω όσα ονειρεύομαι για να σε ξεκουράσω. Τρέμω την στιγμή που δεν θα μπορώ να πίνω μαζί σου τον πρωινό πρώτο καφέ, και που το χέρι σου, δε θα παίρνει τον πυρετό μου μακριά. Κι ύστερα κοιτάζω τα κορίτσια μου και σκέφτομαι πως ότι κι αν γίνει πρέπει να είμαι βράχος για εκείνες. Πρέπει να κάνω ότι έκανες εσύ για έμενα. Μου χάρισες ζωή και χάρισα ζωή. Και τούτη η αλυσίδα είναι αδιάσπαστη και φωτεινή σαν ήλιος καλοκαιρινός. Και μάνα είμαι κομμάτι σου αλλά και εσύ δικό μου. Το πιο αγαπημένο, το πιο γλυκό και αυτό που κανένας ποτέ δε θα μπορέσει να μου πάρει. Είμαι ένα παιδί που όσο κι’ αν μεγαλώσω θα έχω την ανάγκη σου. Που πάντα όσο κι αν μεγαλώσεις θα είμαι εκείνο το μικρό παιδί που κόπιασες να μεγαλώσεις και εξακολουθείς να φροντίζεις.
Εκέινο το παιδί που πολλές φορές στην προσπάθεια σου να μεγαλώσεις , καταπίεσες, έκανες λάθη, όμως πάντα υπερτερούσε η φροντιδα και η αγάπη σου. Εξάλλου μάνα δεν γενιέσαι γίνεσαι. Και μέχρι να φύγεις απο τη ζωή μαθαίνεις , αναθεωρείς και θεριέυεις την αγάπη.
Αύριο γιορτάζεις. Γιορτάζουμε και οι δυο. Αύριο δε θα πιούμε καφέ. Θα έρθω να σε πάρω να σε πάω βόλτα .Να σε πάω να φας το αγαπημένο σου παγωτό , να σε ακούσω να γκρινιάζεις που σε τραβολογώ . Αλλά τελικά να δω εκείνο το βλέμμα σου, που γεμίζει χαρά για την έξοδο και το ευχαριστώ σου, που βγαίνει από τα τρίσβαθα της ψυχής σου. Μόνο που δεν ξέρεις πως το μεγαλύτερο ευχαριστώ πρέπει να στο λέω εγώ καθημερινά, γιατί από όταν θυμάμαι την ζωή μου εσύ πότε δεν με εγκατέλειψες.
Και Μάνα συνώμη που για πολύ καιρό είμουν θυμωμένη… Δεν ηξέρα πόση αυταπάρνηση, χρειάζεται και πόσος κόπος για να μεγαλώσεις ένα παιδί. Και εσυ μεγάλωσες τέσσερα. Και εγω τώρα ξέρω!
ΥΣ : Μάνα σ’ αγαπώ
